Smutny wniosek

 
Taka sytuacja.
 
Tłumaczę dziecku temat z fizyki (przekształcanie wzorów).
 
Ponieważ fizyka nigdy nie była moją mocną stroną, szukam pomocy na YT.
 
Znajduję filmik, pierwszy z brzegu i… olśnienie.
 
Wszystko rozumiem!
 
Naprawdę wszystko i od razu.
 
 
Po chwili dopada mnie jednak dołująca myśl.
 
Dlaczego nikt nigdy mi tego tak nie wytłumaczył?
 
Tak prosto, logicznie, zrozumiale i z sensem.
 
Przecież gdybym wtedy, w czasach szkolnych, zrozumiał przekształcanie wzorów, to z pewnością polubiłbym fizykę, nie siedziałbym na lekcjach jak na tureckim kazaniu.
 
Być może nawet poszedłbym dalej w tym kierunku.
 
Być może dziś byłbym „ścisłowcem” a nie „humanistą”.
 
 
I tutaj pojawia się wniosek, pesymistyczny lub optymistyczny, w zależności od sytuacji.
 
Wniosek jest następujący: nauczyciel ma niesamowitą moc układania ludziom życia i kariery.
 
Jeśli potrafi nauczyć dziecko jakiegoś zagadnienia, to może jego życie popchnąć na zupełnie nowe tory.
 
I odwrotnie.
 
Jeśli nie umie czegoś wyjaśnić, jeśli obrzydza dziecku jakiś przedmiot – może go do niego skutecznie zrazić i finalnie odciąć mu potencjalną ścieżkę rozwoju.
 
Wniosek nie jest może jakoś szalenie odkrywczy, ale wczoraj odczułem go bardzo wyraźnie na własnej skórze.
 
I nie było to zbyt przyjemne…
 
 
Pytanie do Was:
 
mieliście w swoim życiu nauczycieli, którzy tłumaczyli coś tak dobrze, że z czasem polubiliście ten przedmiot tak bardzo, żeby w życiu zawodowym pójść właśnie w tę stronę?