Koszmar lektur szkolnych
1.
Ktoś kiedyś życzył mi, żeby mój kurs pisania stał się lekturą obowiązkową, bo jest tak dobry, że wszyscy powinni go poznać.
Odpowiedziałem, że to byłaby najgorsza rzecz, jaka mogłaby te treści spotkać.
Dlaczego?
Bo lektury szkolne to dla wielu dzieci koszmar nie do przejścia.
Swoją drogą, mam pewną koncepcję, która to tłumaczy.
Brzmi ona następująco:
Jeśli chcesz, żeby ludzie znienawidzili to, co robisz, postaraj się, żeby stało się to obowiązkowe.
2.
Jak więc podejść do kwestii lektur szkolnych?
Przede wszystkim, nie reklamować lektury „to wspaniała książka”, tylko pozwolić dziecku samemu się o tym przekonać.
W tym celu nie należy zmuszać do ślęczenia nie wiadomo ile nad książką:
„Zacznij, przeczytaj kawałek, jedną stronę, poświęć na to góra 5 minut”.
Kiedy dziecko wciągnie się w akcję, a stanie się to w większości przypadków, wtedy samo będzie chciało przedłużyć ten limit czasowy.
3.
Kolejna rzecz – początek książki często jest dla dziecka zupełnie niezrozumiały.
Dziecko czuje się zagubione, bo autor wrzuca je w sam środek akcji, epatując nowymi nazwiskami albo nieznanymi słowami.
Warto podejść do tego tak:
„Nie martw się, że niczego nie rozumiesz.
Od 20 strony zaczyna się prawdziwa akcja.
Początek jest niezrozumiały, też nie mogłem tego przejść, ale tak samo jest w wielu filmach.
Trzeba przez to przebrnąć, bo potem będzie już tylko lepiej, wszystko stanie się jasne”.
4.
A skoro mowa o lekturach i generalnie – czytaniu książek.
Zauważyłem, że po przejściu na edukację domową dzieci przechodzą niezwykłą przemianę.
Jeszcze na początku, przez jakiś czas mają alergię na podręczniki czy na książki w ogóle.
Ale potem, po paru tygodniach choroba ustępuje.
Dzieci zaczynają czytać różne rzeczy – z własnej woli!
Po raz kolejny więc sprawdza się reguła:
Chcesz mi coś do reszty obrzydzić? Umieść to w szkole…
5.
Zobacz też inne wpisy:
